Marnix Mol heeft lentekriebels 

Schrijver: David Bedford
Uitgeverij: Baeckens Books NV, Mechelen 2009
Illustraties: Rosalind Beardshaw

Vorm: 
Het boek heeft een harde en glanzende kaft. Ze nodigt uit om gelezen te worden, je wilt het boek open slaan om het verhaal te lezen. De figuren op de kaft zijn glanzend terwijl de achtergrond mat is, zo vallen de figuren nog meer op. De prenten sluiten volledig aan, aan de tekst, de geschreven tekst wordt duidelijk en begrijpbaar voorgesteld aan de hand van de prenten. Moesten we de tekst weglaten, kunnen we perfect het verhaal opnieuw opbouwen en vertellen met alleen de prenten.
Persoonlijk wordt ik echt vrolijk van de prenten, je geniet ervan als je erna kijkt. Echt verrassend zijn ze niet maar ze speken gewoon enorm hard aan. Ze wekken nieuwsgierigheid op om het leven van Marnix de Mol te ontdekken maar ook Marnix zelf. Hij ziet er zo lief uit dat je onmiddellijk een mol als huisdier wilt hebben.
De illustrator gebruikt zijn eigen stijl, een realistische kinderstijl, zo zou ik het omschrijven als ze het mij zouden vragen. De prenten bevatten duidelijke contouren als ze deze nodig hebben. Ze hebben ook allemaal de juiste kleuren, niks wijkt af van de realiteit. Bepaalde zaken worden zeer gedetailleerd voorgesteld om het zo allemaal realistischer te gaan voorstellen.
De tekst staat bij de illustraties, telkens op een niet storende manier.

Inhoud: 
Marnix, de mol is het hoofdpersonage uit het boek die op zoek is naar zijn grote liefde. Hij begint op de boerderij dicht bij zijn molshoop, hij vindt daar allerlei dingen die hij zoekt maar het is telkens niet het juiste. Mimi, ook een mol, is zijn reddende engel. Ze geeft hem een bril zodat hij goed kan zien wat hij zoekt en zo vind hij zijn grote liefde, Mimi.
Marnix is geen opgever, hij blijft zoeken tot dat hij zijn grote liefde heeft gevonden. Marnix en Mimi zijn allebei mollen, een dier waarvan de kinderen hoogst waarschijnlijk al iets hebben van gehoord.
Het verhaal sluit niet echt aan bij de leefomgeving van de kinderen maar de omgeving waarin het verhaal afspeelt is wel herkenbaar voor de kinderen. Marnix gaat opzoek op de boerderij, een herkenbare plek voor de kinderen. Herkenbare gevoelens komen ook niet onmiddellijk terug in het verhaal, een kleuter is nog niet echt (wanhopig) op zoek naar zijn of haar grote liefde. De kinderen kunnen wel gaan reageren of het feit dat Marnix telkens het verkeerde dier heeft gevonden als zijn grote liefde. Het is ook telkens zeer grappig voor de kinderen omdat ze weten dat hij het verkeerde dier heeft gevonden maar het zelf nog niet beseft omdat hij helemaal niet zo goed kan zien. Kortom, het is een verhaal waarbij de kinderen zich helemaal kunnen ontspannen.

Taal: 
De gekozen woordkeuze past echt bij de doelgroep. Alles is zeer simpel en eenvoudig gehouden, zo blijft ook alles verstaanbaar voor de kinderen. Als er dan woorden tussen zitten dat voor bepaalde kinderen toch te moeilijk zijn worden ze snel duidelijk door de prenten.
De schrijver werkt met herhaling telkens wanneer Marnix zijn grote liefde dan toch niet heeft gevonden. Tijdens het verhaal worden geen dialogen gebruikt, het verhaal wordt verteld door een buitenstaander. De taal die de schrijver gebruikt is alledaags en herkenbaar voor de kinderen.

Verwerking: 
Het is een boek dat aangebracht kan worden in de lente. Een themaboek om tijdens de lente maanden te gebruiken.

Afbeelding